Errenazimenduko arkitektura (Quattrocento)

ERRENAZIMENDUKO ARKITEKTURA: QUATTROCENTOA

Errenazimenduko Quattrocentoan forma klasikoen ezaugarri batzuk berreabili ziren, erromatarrenak batez ere. Ez zituzten forma haiek imitatu, oinarri bezala hartu baizik. Arkitektura-irudiaren batasunean oinarritutako edertasunaren bila hasi ziren. Errenazimenduko espazioa irudi geometrikoetan oinarritzen da, ez gotikoa bezala, errenazimenduak muga zehatzak ezartzen ziren, horrela argitasuna oreka eta harmonia lortuko zuten eraikuntzetan. Errenazimenduko arkitektura, arkitektura arrazionala da, hau da, artea eta zientziaren arteko elkarketa ikus daiteke hainbat ezaugarrietan: Arkitektura teorizatzen hasten dira, hau da arkitekturari buruzko ikerketak egiten hasi ziren eta teoriak idatzi zituzten. Arkitektura, legeen kalkuloen eta tekniken menpe geldituko zen, matematikarekin erlazionatuta. Giza figuraren araberako proportzio-sistema bat sortu zuten; Eraikineko zati bakoitza giza gorputzarekiko proportzionala izan behar zen, batik bat oinplanoak, altxaera, kapitelak…Arrazionalismoa aldarrikatzen zuten, eraikinetako zati eta forma bakoitza lege batean oinarritzen dira, eta lege horiek arrazoiaren bidez ikasi eta hobetu daitezke.Beraz, printzipio arrazionalen bidez, zorrotz egituratuko arkitektura zen. Forma artistikoak arrazionalki ikertu eta hobetu daitezkeen arauetan oinarritzen dira