Proces kwantyzacji sygnału polega na:
Zastępowaniu zmiennej ciągłej zmienną skokową, co w połączeniu z próbkowaniem umożliwia dyskretyzację sygnału
Wyliczeniu optymalnego czasu próbkowania
Wybranym losowo próbkom przebiegu przyporządkowane są określone wartości poziomów, zwane poziomami kwantowania
procesie tym przyjmuje się dla sygnału różne skoki amplitudy, zwane kwantami
Główne różnice w metodach doboru nastaw regulatorów dyskretnych i regulatorów ciągłych:
Opracowane metody można zastosować tylko dla regulatorów typu PI i PID
Obowiązują te same metody, ale z uwzględnieniem czasu próbkowania
Nie ma specjalnych metod dla regulatorów dyskretnych
Nie ma żadnej różnicy
Z czym związane jest zjawisko aliasingu:
Z niewłaściwym doborem czasu próbkowania
Wynika z niewłaściwego doboru nastaw regulatora
Układ nie spełnia zasady superpozycji
Związane jest ze stabilnością
Metodą konwersji z dziedziny s na dziedzinę zmiennej dyskretnej z jest:
Przez zastosowanie transformacji Laplace'a
Przez podstawienie z=Ts, gdzie Ts jest okresem próbkowania
Za pomocą ekstrapolatora zerowego rzędu (Zero Order Hold, ZOH)
Przez zastosowanie aproksymacji, tzn. przez podstawienie: s=(z+1)/(z+1)
Efekt wind-up powoduje:
Zwiększenie uchybu statycznego
Zwiększenie przeregulowania
Nie wpływa na czas w trakcie którego sygnał sterujący jest ograniczany
Skrócenie czasu w trakcie którego sygnał sterujący jest ograniczany
