22.kafli Afkoma og andóf (Survival and
resistance)
Höfundur:Paul Routledge
cultural ethnocide
að lifa af í bæði efnahagslegum og
menningarlegum skilningi.
Afleiðing þróunarstefnu
aukin fátækt og jöðrun (marginalization) heimamanna/frumbyggja
(indigenous), kvenna, smábænda (peasants) og verkamanna, auk þess
sem félags- og umhverfisaðstæður hafa versnað.
dæmi um 4 hreyfingar sem andæfa þróun
nýfrjálshyggjustefna (neo-liberalism)
Alþjóðabankinn (World Bank)
Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn
(International Monetary Fund)
Hreyfingar sem berjast fyrir
réttlæti í loftslagsmálefnum
(Climate justice).
Hreyfing landlausra í Brasílíu –
Moveimento Sem Terra.
Hreyfing til verndar Narmadasvæðinu á
Indlandi, í kjölfar virkjanaáætlana.
Zapatistar í Mexíkó, sem eru Mayanindíánar í
Chiapas héraði
Landfræði og andóf: Spurt hver séu staðbundin
einkenni þessarar baráttu. Hverjar eru orsakir
baráttunnar og afhverju myndast andóf á einmitt
þessum stöðum?
Baráttan um rými getur snúist um mismunandi þætti:
Vistfræði/umhverfismá, t.d eyðing skóga
og mengun
Efnahagsbjargir, t.d.
barátta smábænda fyrir
landi til lífsviðurværis.
Menningu, verndun menningar
staðbundinna samfélaga, oft
minnihlutahópa.
Stjórnmál, t.d.
aukna sjálfstjórn
svæða.
Stríð um bjargir (resource wars).
Verða til skipulagðar félagshreyfingar (social movements)
Dæmi: Mismunandi áherslur umhverfissamtaka eftir
heimshlutum. Í ríkum löndum áherslan á að vernda náttúruna
sem ‘neysluvöru’ - afdrep fyrir borgarmanneskjuna. Í
þróunarlöndum áherslan á að viðhalda umhverfinu þannig að
heimamenn geti lifað af efnahagslega og menningarlega.
Stundum nefnt ‘umhverfishyggja hinna fátæku’. Nýting skóga
og vatns algeng baráttumál í þeim flokki.