α) εμφανίζεται ταχύτερα σε 1-3 μέρες

β) ο ισότοπος των αντισωμάτων είναι κυρίως IgG

γ) η χημική συγγένεια των αντισωμάτων είναι υψηλή

δ) Οι σωματικές υπερμεταλλάξεις των αντισωμάτων είναι πάρα πολλές

ε) επάγονται μόνο από λιπιδικά αντιγόνα

α) είναι διαγνωστικοί ψευδοουρικής αθροίτιδας

β) φαίνονται ευκολότερα στο κοινό μικροσκόπιο πολωμένου φωτός

γ) είναι πολυμορφικοί ως προς τη μορφολογία

δ) εμφανίζουν έντονα αρνητική διπλοδιαθλαστικότητα στο μικροσκόπιο πολωμένου φωτός

ε) είναι κατά το πλείστον ενδοκυττάριοι

προκαλείται από την καθίζηση κρυστάλλων ουρικού μονονατρίου

η IL-1β παίζει σημαντικό ρόλο στη φλεγμονώδη διεργασία

υπεύθυνα κύτταρα για την φλεγμονώδη αντίδραση είναι τα ουδετερόφιλα πολυμορφοπύρηνα και μονοκύτταρα

η παραγωγή IL-10 στην άρθρωση συμβάλλει στον αυτοπεριορισμό και τη λύση της κρίσης

η IL-12 αναστέλλει την ενεργοποίηση των ουδετερόφιλων πολυμορφοπύρηνων

αποτελείται κυρίως από μακροφάγα και λεμφοκύτταρα

αποτελείται από πολυμορφωπύρηνα ουδετερόφιλα λευκοκύτταρα

τα βοηθητικά CD4+ συνιστούν την πλειονότητα των λεμφοκυττάρων

Β λεμφοκύτταρα και πλασματοκύτταρα είναι διεσπαρμένα στις βαθύτερες στιβάδες του αρθρικού υμένα

οστεοκλάστες είναι παρόντες σε περιοχές οστικών διαβρώσεων

α) η βλάβη των μικρών αγγείων

β) ο ήπιος πολλαπλασιασμός των καλυπτήριων υμενοκυττάρων

γ) το οίδημα των εν το βάθει στοιβάδων του αρθρικού υμένα, όπου το κυτταρικό διήθημα αποτελείται κυρίως από λεμφοκύτταρα

δ) όλα τα παραπάνω

ε) το α+β

α) το αίσθημα δίψας

β) η έκκριση της αντιδιουριτικής ορμόνης

γ) η έκκριση νατριουρητικών πεπτιδίων

δ) η έκκριση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος

ε) α+β

α) η αυξημένη πρόσληψη νερού

β) η αυξημένη έκκριση αντιδιούρητικής ορμόνης

γ) η ανεπάρκεια κορτιζόλης

δ) η έκπτωση νεφρικής λειτουργίας

ε) α+β

280 mOsm/Kg και 270 mOsm/Kg

285mOsm/Kg και 280 mOsm/Kg

290 mOsm/Kg και 280 mOsm/Kg

285 mOsm/Kg και 285 mOsm/Kg

300mOsm/Kg και 310 mOsm/Kg

ενδοκυττάρεια οξέωση

αύξηση της νεφρικής απέκκρισης HCO3-

μεταβολική αλκάλωση

έξοδος ιόντων Κ+ από τα κύτταρα

αγγειοσύσπαση

αύξηση της επαναρρόφησης HCO3-, στα εγγύς εσπειραμένα σωληνάρια

αύξηση της επαναρρόφησης HCO3-, στα άπω εσπειραμένα σωληνάρια

αύξηση της έκκρισης αλδοστερόνης

υποκαλιαιμία

υποογκαιμία

μεταβολική οξέωση

μείωση της αλδοστερόνης

υπάρχει μείωση της PCO2

παρατηρείται έξοδος ιόντων K+ από τα κύτταρα

παρατηρείται αύξηση των HCO3

παρατηρείται αύξηση της νεφρικής απέκκρισης H+

α) είναι το κύριο εξωκυττάριο κατιόν

β) η συγκέντρωση του στον ορό επηρεάζεται από τα επίπεδα του μαγνησίου

γ) χαμηλές συγκεντρώσεις καλίου προκαλούν διαταραχές του επιπέδου συνείδησης

δ) οι αποθήκες του οργανισμού σε κάλιο επαρκούν για μήνες ή χρόνια

ε) όλα τα παραπάνω

α) οι σημαντικές διαταραχές των επιπέδων τοθ καλίου δεν είναι απειλητικές για τη ζωή

β) επηρεάζουν τη διεγερσιμότητα των μυικών κυττάρων

γ) μπορεί να οφείλεται σε σπάνια γενετικά σύνδρομο

δ) οι διαταραχές του των επιπέδων του καλίου του ορού αντικατοπρτίζουν αντίστοιχες μεταβολές σε αποθέματα του καλίου στον οργανισμό

ε) τα β και γ

α) σύνδρομο λύσης όγκων

β) χορήγηση θειαζιδικών διουρητικών

γ) σύνδρομο Gitelman

δ) σε όλα τα παραπάνω

ε) στα β και γ

α) υπερκαλιαιμία

β) υποκαλιαιμία

γ) καμία μεταβολή στα επίπεδα καλίου ορού

δ) ψευδουπερκαλιαιμία

ε) καρδιακή ασυστολία

α) αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης σακχαρώδους διαβήτη

β) αυξάνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου

γ) είναι συχνότερη σε ενήλικες κάτω των 50 ετών

δ) αφορά έναν στους τέσσερις ενήλικες

ε) γ + δ

υψηλής ευαισθησίας CRP

ινσουλίνης

plasminogen activating factor (PAI) - 1

όλα τα παραπάνω

τίποτα από τα παραπάνω

καρδιοεμβολικής αιτιολογίας (ΑΕΕ)

νόσος μεγάλων εγκεφαλικών αγγείων

υπεργλυκαιμία

νόσος μικρών εγκεφαλικών αγγείων

καθυστερημένη άφιξη στα επίγοντα

α) εμβολικής αιτιολογίας

β) χαμηλής παροχής (υποάδρευσης)

γ) εξαιτίας νόσου των μικρών αγγείων

δ) εξαιτίας νόσου των μεγάλων αγγείων

ε) γ και δ

0-5 mmHg

6-12 mmHg

25-30 mmHg

60-80 mmHg

90-120 mmHg

κολπική μαρμαρυγή

περικαρδίτιδα

αρτηριακή υπόταση

αορτική στένωση

στένωση μιτροειδούς

οξεία πνευμονική εμβολή

οξεία περικαρδίτιδα

οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου

οξεία ανεπάρκεια μιτροειδούς

στένωση μιτροειδούς

κολπική μαρμαρυγή με αλλοδρομία

κολπικός πτερυγισμός με αλλοδρομία

υπερκοιλιακή ταχυκαρδία επανεισόδου με προϋπάρχοντα αποκλεισμό σκέλους

Ριπιδοειδής κοιλιακή ταχυκαρδία

Μονόμορφη κοιλιακή ταχυκαρδία

ολοσυστολικό

μεσοσυστολικό

τελοσυστολικό

διαστολικό

συνεχές

α) οι βαλβίδες με προϋπάρχουσα βλάβη είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη ενδοκαρδίτιδας

β) οι βαλβίδες της δεξιάς καρδίας προσβάλλονται συχνότερα

γ) οι χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών έχουν αυξημένο κίνδυνο μικροβιακής ενδοκαρδίτιδας και προσβάλλεται συχνότερα η τριγλώχινα βαλβίδα

δ) η ενδοκαρδίτιδα συνοδεύεται συχνά από παραγωγή ανοσοσυμπλεγμάτων μεταξύ αντιγόνων και αντισωμάτων

ε) Όλα τα παραπάνω

είναι χαρακτηριστική στα τελικά στάδια ανάπτυξης της αθηρωματικήςε πλάκας

οφείλεται σε αυξημένη βιοδιαθεσιμότητα μονοξειδίου του αζώτου (NO)

συμβάλλει στο σχηματισμό της αθηρωματικής πλάκας

διαταράσσεται η αντιθρομβωτική αλλά διατηρείται η αγγειοδιασταλτική δράση του

δεν είναι αναστρέψιμη διαδικασία

τα μόρια προσκόλλησης που εκφράζονται από τα λεία μυϊκά κύτταρα του μέσου χιτώνα και συνδέονται τα λευκά αιμοσφαίρια

οι κυτταροκίνες που εκφράζονται από τα λεία μυϊκά κύτταρα και προσελκύουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια στον έσω χιτώνα

τα λευκοκύτταρα που συνδέονται με τα μόρια προσκόλλησης των ενδοθηλιακών κυττάρων και μεταναστεύουν προς τον έσω χιτώνα

λεμφοκύτταρα που πολλαπλασιάζονται και προσλαμβάνουν τα μόρια της οξειδωμένης LDL χοληστερόλης

τα ενεργοποιημένα λεία μυϊκά κύτταρα που έχουν μεταναστεύση από τον έσω προς το μέσο χιτώνα

η εξέλιξη της επαναστενωτικής πλάκας απαιτεί συνήθως μεγάλο χρονικό διάστημα (>2 έτη)

στα πρώιμα στάδια η επαναστένωση οφείλεται σε θετική αναδιαμόρφωση του αγγείου

ο μηχανισμός επαναστένωσης μοιάζει με τη δημιουργία της κλασσικής αθηρωματικής πλάκας

οφείλεται σε πολλαπλασιασμό λείων μυϊκών κυττάρων και παραγωγή εξωκυττάριας ουσίας

οφείλεται σε συσσώρευση λιπιδίων και φλεγμονώδων κυτταροκινών

η ανάσπαση του διαστήματος ST δηλώνει διατοιχωματική ισχαιμία μυοκαρδίου

η ανάσπαση του διαστήματος ST δηλώνει υπενδοκάρδια νέκρωση μυοκαρδίου

η ακατάσπαση του διαστήματος ST δηλώνει διατοιχωματική ισχαιμία

η ακατάσπαση του διαστήματος ST δηλώνει διατοιχωματική νέκρωση

τα κύματα Τ δεν σχετίζονται με την ισχαιμία του μυοκαρδίου

α) είναι αντιρροπιστικόι μηχανισμοί και συμβάλλουν καθοριστικά στη μακροπρόθεσμη βελτίψση της συσπαστικότητας του μυοκαρδίου

β) περιλαμβάνουν την ενεργοποίηση του άξονα ρενίνης - αγγειοτενσίνης - αλδοστερόνης και τη διέγερση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος

γ) περιλαμβάνουν τη μειωμένη έκκριση της αντιδιουριτικής ορμόνης

δ) α+β+γ

ε) β+γ

είναι ανάλογη του πάχους της κυψελιδοτριχοειδικής μεμβράνης

είναι ενεργητική και καταναλώνει ATP

η αποτελεσματικότητα της ανταλλαγής αερίων δεν σχετίζεται με το συνολικό εμβαδόν της κυψελιδοτριχοειδικής μεμβράνης

η σπιρομέτρηση αποτελεί την καλύτερη εξέταση για την εκτίμηση της ανταλλαγής των αερίων

γίνεται με απλή διάχυση

μέτρηση της διαχυτικής ικανότητας

μέτρηση των αερίων αίματος στο αρτηριακό αίμα

αξονική τομογραφία

βρογχοσκόπηση

σπιρομέτρεηση

Εμφύσημα

πνευμονική ίνωση

κυψελιδική πρωτεϊνάση

άσθμα

αποφρακτική πνευμονοπάθεια

έχει συνήθεις τιμές 0,5 με 0,6

εκφράζει την κατανάλωση Ο2 από τους ιστούς

εκφράζει την προσφορά Ο2 στους ιστούς

έχει τιμές που δεν μεταβάλλονται

μπορεί να αυξηθεί σε έντονη άσκηση

α) αύξηση τελοδιαστολικών πιέσεων της αριστερός κοιλίας

β) αύξηση τελοδιαστολικών πιέσεων της δεξιάς κοιλίας

γ) σε αύξηση των πνευμονικών αγγειακών αντιστάσεων

δ) σε αύξηση των συστηματικών αγγειακών αντιστάσεων

ε) κανένα από τα παραπάνω

α) έχει AIDS

β) έχει μέτριας βαρύτητας ARDS

γ) έχει σοβαρό ARDS

δ) έχει οξεία υποξαιμική αναπνευστική ανεπάρκεια

ε) τίποτα από τα παραπάνω

α) Ουρία

β) κρεατινίνη

γ) Κυστακίνη -C

δ) Ινουλίνη

ε) όλοι οι παραπάνω

α) μεμονωμένη μικροσκοπική αιματουρία

β) ασυμπτωματική πρωτεϊνουρία

γ) ταχέως εξελισσόμενη σπειραματονεφρίτιδα

δ) χρόνια σπειραματονεφρίτιδα

ε) κανένα από τα παραπάνω

α) πρωτεϊνουρία

β) ενδοσπειραματική υπέρταση

γ) αυξητικοί παράγωντες

δ) βλάβη ποδοκυττάρων

ε) όλοι οι παρακάτω

α) παγίδευση κυκλοφορούντων ανοσοσυμπλεγμάτων

β) σχηματισμός ανοσοσυμπλεγμάτων με αντιγόνα παγιδευμένα στο σπείραμα

γ) σχηματισμός ανοσοσυμπλεγμάτων με αντιγόνα του ίδιου του σπειράματος

δ) όλοι οι παραπάνω

ε) κανένας από τους παραπάνω