KOMPOZYCJA MOWY

Dyspozycja - zebrany materiał powinien zostać przejrzany i uporządkowany. Porządek naturalny mowy zazwyczaj obejmował pięć części (czasem mniej):
1) wstęp, który kończy przedłożenie, tj. i zwięzłe podanie tematu mowy (tezy, która ma być dowiedziona);
2) narracja, tj. opowiadanie o zdarzeniach składających się na daną sprawę/problem;
3) dowodzenie (argumentacja) – najważniejsza część mowy, wyznaczająca porządek całego wystąpienia;
4) kontrargumentacja, tj. odparcie argumentów przeciwnika - ważna, ale i najtrudniejsza część mowy;
5) zakończenie

Zapamiętywanie (łac. memoria) to pamięciowe przyswajanie przygotowanej mowy ułatwiane przez ćwiczenia oraz mnemotechniki (np. porcjowanie do zapamiętania, hierarchizacja, skojarzenia, przekodowanie, aktywne powtarzanie).

Wygłaszanie (łac. actio) – przemawianie nie tylko z właściwą dykcją, lecz także z wykorzystaniem komunikacji pozawerbalnej, która powinna być spójna ze słowami, sugestywna i może zadecydować o osiągnięciu celu wystąpienia.

Delectare (‘zachwycić, bawić’) – jej istotą jest pobudzanie emocji słuchaczy. Mówca ma zachwycić, sprawić odbiorcy przyjemność formą i treścią swojego wystąpienia.