[blank_start]Behin batean[blank_end] ba omen zen baserriko [blank_start]neskato[blank_end] bat, sekula ikusi den ederrena; [blank_start]ama[blank_end]
xoraturik zeukan eta [blank_start]amona[blank_end] are gehiago. Emakume on honek [blank_start]txano gorritxo[blank_end] bat
eginarazi zuen neskatoarentzat, oso ongi ematen ziona, hain ongi, ezen leku guztietan
Txanogorritxo deitzen baitzioten. Amak, opiltxoak egosi eta egin zituen egun batean, esan zion: -Hoa amonarengana nola dagoen ikustera, gaixorik dabilela entzun dinat-eta;
eramazkion opiltxo bat eta gurin-ontzitxo hau.