Creado por Kalandraka UDC
hace más de 2 años
|
||
O século XVIII caracterízase por ter unha sociedade feudal onde existían señores feudais que eran os nobres e os cleros que posuían as terras. Os campesiños e campesiñas traballaban esas terras a cambio de protección e pagaban os foros (rendas que contemplaban unha parte da produción). Ademais, nos períodos onde non se traballaba o campo, as clases baixas dedicábanse á fabricación de lenzos (industria rural doméstica de tecidos). As terras non aptas para o cultivo xestionábanse en réxime de mancomún. Os pastos e os montes eran fundamentais para aportar comida para o gando, abono para a terra ou materiais de construción. Durante este século obsérvase un crecemento demográfico. Este feito prodúcese por varios factores: Descenso lento e significativo das taxas de natalidade e mortalidade. Elevada esperanza de vida. Redución da mortalidade catastrófica (exterminación de enfermidades, pestes e crises). Mellora da hixiene.
No século XIX, coa entrada na Idade Moderna, despois da Revolución Francesa de 1789, a sociedade feudal cambia radicalmente. Isto é debido a varios factores sociais e económicos. Entrada das tropas napoleónicas en 1808, que provocou o exilio do rei nese tempo (Fernando VII). Debido a isto, a organización do poder político tanto en España como en Galicia foi mediante Xuntas (locais, provinciais e rexionais). En 1822 Galicia dividiese en catro provincias: Coruña, Lugo, Ourense e Pontevedra. Dividiese a súa vez en Concellos. A reforma agraria liberal, alimentada polos conflitos entre o campesiñado e os nobres, salientando a Polémica dos Despoxos. As terras pertencentes á Igrexa expropiábanse e saían a poxa, onde os fidalgos en Galicia foron os compradores. Como consecuencia, a Igrexa perde o seu poder político, afectando ao seu patrimonio. No período entre o 1860 e 1877 aumenta a emigración dos homes galegos cara países de Europa e Sur América, sendo a máis alta en España.
¿Quieres crear tus propios Apuntes gratis con GoConqr? Más información.