EUSKAL MUSIKA TRESNAK

Nota:

• Erresonantzia kutxa eta sei hariz osatuta dago. Europako toki askotan erabili ohi da.

Nota:

• Makil labur batzuez jotzen da. Bi pertsonek jotzen dute. Antzinean komunikatzeko erabiltzen zen.

Nota:

• Bi pertsonek airean mantentzen duten burnizko ziria da. Bi jolek jotzen dute, ziri txikiago batzuekin. Festa giro tresna da.

Nota:

• Antzinako musika tresna da. Hortzetan jartzen da eta bibrazioarekin soinua egiten du. Ahoa erresonantzia kutxa da.

Nota:

• Hiru zulo ditu. Moko flauta zuzena da. Euskal Herrian soinu tresnarik zabalduena da.

Nota:

• Hiru zulo ditu.Txistua baino laburragoa da eta soinu zorrotza du. Egurrezkoa da

Nota:

• Mihi bikoitza dauka. Tudela tutuan sartzen da, mihiak eta tutua lotu eta hauen soinu- bibrazioak bideratuz. Tutuak konikotasun irregularra du.

Nota:

• Katea-txapa du. Gauza askotan dultzaina bezalakoa da.

Nota:

• Dultzaina txikia da. Zazpi zulo ditu eta oso zaharra da.

Nota:

• Mihi bikoitzeko tresnarik sinpleena da. Euskal Herrian urritzaren azalez egiten da.

Nota:

• Artzain giroko tresna da. Kainaberazko bi hodiz eta behi adarrez egina dago. Arnasa aldi berean bota eta hartzen da.

Nota:

• Euskal Herriko herri soinu-tresna berriena da. Kaletar eta baserri giroan erabiltzen da. Infernuko hauspoa deitzen zaio.

Nota:

• Euskal Herrian tradizionalki oso hedatuta dago. Txistua laguntzeko erabili ohi da erritmoa markatzeko. Atabala baino altuagoa eta estuagoa da; hala ere, adabakiak eta sentsore sistema bera ditu.

Nota:

• Bi makiltxoez txandaka jotzen da. Txistulariei eta antzeko musika tresnei laguntzeko erabiltzen da. Egurrezko gorputza du eta bai goian bai behean animalia larruzko edo plastikozko larruak ditu. Goikoa lodiagoa izan behar du, ez apurtzeko.

Nota:

• Eskuz eta atzamarrez jotzen da. Hasieran trikitixa pandero hutsarekin kantatzen eta dantzatzen zen eta emakumeek erabiltzen zuten.