Poesía de vangarda. Características, autores e
obras.
Conxunto movementos artísticos europeos (1910-1930)
con afán de ruptura e actitude provocativa.
Galicia: Grupo Nós abre as portas.
Xeración do 25 (novecentistas/xeración
do 22)
Movemento non tan rupturista.
Vangarda plena (Manuel
Antonio=creacionismo e
Cunqueiro=surrealismo) e vangarda
enxebre (Amado Carballo=hilozoísmo,
Bouza Brey e
Cunqueiro=neotrobadorismo)
Luís Pimentel: Sombra do aire na herba, 1959
Cubismo: Cunqueiro (Mar ao
norde, 1932)
Surralismo: Cunqueiro
(Poemas do si e do non, 1933),
automatismo.
Creacionismo: Manuel Antonio
(De catro a catro, 1928). Léxico
mariñeiro, sucesión de imaxes...
19 poemas = viaxe marítima,
noite, pesimismo... Poesía con
sentimento.
Hilozoísmo: (imaxinismo)
presenza da natureza e
sensualidade. Amado Carballo
(Proel, 1927 - O galo, 1928
póstumo). Sucesión de imaxes,
natureza humanizada, rima e
metros tradicionais.
Neotrobadorismo: cantigas medievais (1928),
reformulación de estilos e temas da tradición
medieval + imaxes da poesía moderna.
Tendencia máis mimética:
Álvarez Blázquez (Cancioneiro
de Monfero, 1953)
Tendencia innovadora:
Bouza Brey (Nao senlleira,
1933); Cunqueiro (Cantiga
nova...,1933 - Dona do
corpo delgado, 1950)